دلسوز

حزب‏الله آنهایی هستند که گمنام، بی‏توقع، بی‏ادعا هم در میدان نبرد حاضرند و جان خودشان را تقدیم می‏کنند و هم در کارخانه تا پاسی از شب گذشته، تلاش می‏کنند، در پشت میز آن قدر کار می‏کنند که فرصت و ساعت به آنها سرزنش کند. حزب‏الله آنهایی هستند که به فرمان امام اگر لازم باشد، سکوت می‏کنند و اگر لازم باشد فریاد می‏کشند. حزب‏الله آنهایی هستند که آگاهانه مراقب انقلابند، پاسدار انقلابند و لیاقت دارند، انقلابی را که خودشان به وجود آوردند، خودشان حفظ کنند، حزب‏الله دارای سازمانی نظیر سازمان‌های احزاب نیستند، حزب‏الله به فرمان امام، به فرمان روحانیت متعهد حرکت کردند، انقلاب کردند و پاسدار و یار انقلاب هستند. اگر بخواهیم بدانیم که حزب‏الله چه صیغه‏ای است، باید کمی این روند انقلاب را از 15 خرداد 42 تا 22 بهمن57 بررسی کنیم و نیز از آن به بعد ببینیم که حزب‏الله نه تنها توقعی از انقلاب ندارد، بلکه هنوز هم خودش را بدهکار به انقلاب می‏داند، هنوز هم وقتی به جبهه می‏رود، از شنیدن نام امام، تمام وجودش به لرزه در می‏آید. درست است! بعضی‏ها وقتی نیروی شگرف حزب‏الله را دیدند، شروع کردند به مارک زدن و بدنام کردن. اگر چهار نفر را یکی دیدند که با شعارهای نامتناسب و منحرف فریاد می‏کنند، آنها را حزب‏الله نامیدند و به عنوان چماقدار آنها را معرفی کردند. من و همه ملت ما که حزب‏الله را می‏شناسند، از آنهایی که حزب‏الله را چماقدار معرفی کرد گله‏ای نداریم برای این که به عقیده ما، آنها حزب‏الله را نشناختند، آنها الله را هم نشناختند تا حزب‏الله را بشناسند.

شهید سرافراز محمدعلی رجایی